Zamykam rok 2021 i wyruszam na podbój 2022 roku
Można powiedzieć, że rok 2021 to rok, który bardziej starałam się przetrwać niż delektować się nim i to nie tylko ze względu na pandemię, trud prowadzenia zajęć w trybie online, ale z uwagi na kolejne wyzwania, które trochę spadły na moją głowę, a trochę sama sobie je sobie na nią wrzuciłam.
Jednak nic tak nie cieszy jak fakt, że mimo ogromu zadań coś nam się jednak udało zrealizować i jest światełko w tunelu na progres w przyszłości.
W czasie letniego urlopu udało mi się nieco odpocząć i przeżyć znów podróżniczą przygodę tym razem w cudownym towarzystwie Iwonki Stankiewicz. Jeśli chcesz kogoś dobrze poznać, to jednym ze sposobów są z całą pewnością wspólne podróże. To uczy współpracy, tolerancji, zrozumienia potrzeb drugiej osoby, a przede wszystkim buduje nowe relacje. Wspólne podróżowanie to wspólne wspomnienia, więcej możliwości, pomysłów oraz możliwość uzupełniania się. Druga osoba daje też poczucie bezpieczeństwa i niewątpliwie edukuje. Zawsze możemy się czegoś nauczyć od współtowarzysza/współtowarzyszki podróży. To był wspaniały czas w podróży po Norwegii, Krakowie i okolicach, a nawet niespodziewanie porwałyśmy się na wypad w górach. Nie ma co pisać. Fotogaleria mówi sama za siebie.
Fotogaleria: Norwegia 2021
Fotogaleria: Kraków i okolice i Zakopane 2021
Oprócz „wakacjowania” lwią jego część urlopu spędziłam jednak pracowicie. Czas poświęciłam m.in. na przygotowanie autorskich programów na nowy rok szkolny 2021/22.
Pierwszy z nich to „Program nauczania wychowania fizycznego w V Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku z wychowania fizycznego online” w którym wraz ze współautorką, Dominiką Zielińską, zaplanowałyśmy zajęcia wf w trybie zdalnym wraz z ocenianiem. To takie uporządkowanie tematów i pomysły na interaktywne narzędzia na wypadek gdyby znów wiele tygodni trzeba było prowadzić lekcje przez Internet.
Drugi to, coś kompletnie innego i zaskakującego nawet dla mnie. Popchnięta do działania przez kolegę informatyka, odkurzyłam mój dyplom z UG ze studiów podyplomowych „Podstawy Informatyki” i postanowiłam podjąć wyzwanie „z boiska na laptop” w dosłownym tego słowa znaczeniu. Tym razem nie chodzi o innowacyjne pomysły na zdalne zajęcia wychowania fizycznego, ale o napisanie autorskiego programu z informatyki dla klas I-III szkoły ponadgimnazjalnej na poziomie podstawowym. Tak więc drugi mój autorski program to: ” Informatyka, zakres podstawowy dla klas I-III. Informatyka użytkowa.” W ten sposób we wrześniu 2021 rozpoczęła się moja przygoda informatyczki.
Aby się rozwijać się jako nauczyciel nowego dla mnie przedmiotu, musiałam podjąć wiele decyzji co do mojego rozwoju w tej dziedzinie i kierunku w którym chciałabym pójść w przyszłości. Wraz z rozpoczęciem przygody jako nauczyciel informatyki, rozpoczęłam w październiku 2021 studia na kierunku „Grafika komputerowa i multimedia”.
Co z tego wyjdzie? Nie wiem? Czy uda mi się odnaleźć jako nauczyciel przedmiotu totalnie innego od wychowania fizycznego? Nie mam pojęcia. Czy odnajdę nową, informatyczną drogę? Hmm ..? Na to liczę.
Jedno co odkryłam w tym roku, to to, że tydzień ma jednak 7 dni, a doba 24 godziny i nijak nie chcą się rozciągnąć 😉
Z tego powodu, póki co, oblewam test z odpowiedniego zarządzania czasem. Jednak dostrzegam małe, maluteńkie progresy. A każdy krok do przodu i poznanie czegoś nowego to czysta przyjemność i walka o czas, by uczyć się jak najwięcej samodzielnie.
Szukanie nowych możliwości, nowej wiedzy, uczenie się czegoś nowego, ćwiczenie nowych, informatycznych narzędzi i programów, to świetna zabawa, przygoda i małe kroczki na przód. Kilka, kilkanaście kroków i gdy odwracamy się za siebie jesteśmy całkiem, całkiem daleko od punktu początkowego. A to już jest coś.
Ponadto w tym roku szkolnym kontynuuję moją przygodę z Kreatywną Pedagogiką w Gdańsku. To drugi rok kiedy mam przyjemność być liderką grupy nauczycieli wychowania fizycznego, ale też biorę czynny udział w innych grupach np. Dramy czy Kompetencji przyszłości, a nawet zaliczyłam debiut na dużej scenie w ECS w Gdańsku podczas otwarcia VIII sezonu Kreatywnej Pedagogiki. Na zaproszenie Marty Jankowskije , liderki Kreawtynej Pedagogiki przygotowałam prelekcję. Okazało się, że zamiast prelekcji to tak naprawdę wyszedł mi stand up. Śmiechu było co niemiara. Dystans do siebie to podstawa w tym fachu 😉
Fotogaleria: otwarcie VIII edycji Kreatywnej Pedagogiki w Gdańsku 2021/22, Panel Marty Jankowskiej, ECS, 11 września 2021
Moja „prelekcja”, a może bardziej stand up na panelu Marty Jankowskiej, liderki Kreatywnej Pedagogiki
Na szczęście w I semestrze tego roku w ramach mojej pracy jako liderka grypy nauczycieli wf, mogłam zorganizować zajęcia praktyczne w przeciwieństwie do roku poprzedniego, kiedy to spotkania prowadziłam tylko w trybie zdalnym.
Miałam to szczęście, że do współpracy udało mi się zaprosić dwie wspaniałe osoby: Monikę Tomczyk pedagożkę Teatru Miniatura w Gdańsku i Kamilę Ławniczek instruktorkę Zumby. Oba spotkania były wyjątkowo inspirujące.
Monika Tomczyk wprowadziła moją grupę w świat tańca kreatywnego, a Kamila dała czadu i pokazało jak każdy, bez względu na umiejętności taneczne, może nie tylko uczestniczyć w zajęciach zumby, ale tworzyć własne choreografiena potrzeby lekcji z dziećmi i młodzieżą.
Fotogaleria: Taniec kreatywny z Moniką Tomczyk. Teatr Miniatura w Gdańsku, listopad 2021
Fotogaleria: Zumba z Kamilą Ławniczek, Kreatywna Pedagogika 2021. V LO w Gdańsku, listopad 2021
Drama to z kolei moje kolejne, ulubione warsztaty, które w ramach Kreatywnej Pedagogiki prowadzone są przez liderkę grupy Iwonę Marię Stankiewicz. Spotkania dające dużo refleksji, przemyśleń, motywacji i niezwykle inspirujące do działania. Drama zasługuje na extra post. Już sobie obiecałam, że muszę znaleźć na to czas, bo to warsztaty inne niż inne. Każdy kto raz przyjdzie, zawsze wraca.
Fotogaleria: Drama, warsztaty pod hasłem: „Mam prawo”, Szk.podst. nr 6 w Gdańsku., listopad 2021
Ten rok to również nowe zadania od dyrekcji, a dokładnie nowe, kolejne wychowawstwo.
Wrzesień był dla mnie wyjątkowo trudny organizacyjnie. Nowa klasa to nowe wyzwania i obowiązki. To osobowości, które poznajemy i uczymy się z nimi współpracować. Młodzież z różnymi oczekiwaniami, problemami, to różne charaktery i różne potrzeby. To odpowiedzialność opiekowania się grupą młodych ludzie, ale też i przyjemność z poznawania ich. Po przekopaniu się przez biurokratyczną stronę bycia wychowawcą, pozostaje organizacja różnych, klasowych przedsięwzięć takich jak na przykład otrzęsiny.
Po raz kolejny zdecydowałam się mój aktorski, talent (hi, hi) pokazać „światu” i wejść na scenę. Rola wiedźmy, to rola wręcz idealna dla mnie. Praca nad przedstawieniem, to proces wymagający czasu i zaangażowania. Mimo wysiłku jest to świetny sposób na poznanie się nawzajem, zobaczenia potencjału nowych uczniów, ich umiejętności organizacyjnych, współpracy, ale też poznania siebie. Przygoda, która bawi i dużo uczy dlatego niewątpliwie warto przeżyć pracę nad wspólnym przedsięwzięciem.
Po raz pierwszy jestem wychowawczynią klasy o profilu humanistycznym. To dla mnie spora nowość, bo do tej pory współpracowałam z klasami o profilu matematycznym. Jestem bardzo ciekawa jak potoczy się moja nowa przygoda wychowawcza. Na pewno dużo wniosków wyciągnęłam z moich poprzednich lat bycia wychowawczynią i zapewne popełnię nowe błędy, ale mam nadzieję, że nie powtórzę starych. Póki co mam dużo radochy z opieki nad moją nową grupką, choć i przybyło mi sporo nowych obowiązków. To właśnie z moją nową klasą stawiam swoje pierwsze kroki jako nauczycielka informatyki i to oni będą mnie krytykować, motywować i mam nadzieję wspierać. To moi pierwsi i najważniejsi recenzenci. Nie ma żartów, bo przede mną sporo pracy.
Na razie mam na koncie cudowny czas spędzony z nimi na biwaku integracyjnym, wspólną przygodę artystyczną podczas otrzęsin, niespodziankę urodzinową 😉 i wspólną wigilię. Mam nadzieję, że przed nami jeszcze dużo fajnych przedsięwzięć i projektów.
Liczę na to, że to właśnie z nimi uda mi się nauczyć się jak uczyć informatyki.
Fotogaleria: Biwak integracyjny – Łeba, wrzesień 2021
Fotogaleria: Otrzęsiny klas I w V LO w Gdańsku, październik 2021
Fotogaleria: niespodzianka urodzinowa od klasy, 15 listopada 2021
P.S. torcikiem podzieliłam się z koleżankami w pracy jakby co 😉
A więc żegnaj stary roku 2021, właśnie wyruszam na podbój 2022 roku. Niech Nowy Rok przyniesie mi same dobre wydarzenia, wytrwałości w podjętych wyzwaniach i nowe cele.
Wszystkim, którzy dotarli do tego miejsca życzę zdrowia, sukcesów i wszelkiego spełnienia oraz realizacji wszystkich planów i wytrwałości. (Tym, którzy nie dotarli też życzę 😀 hi, hi, hi)
Do spisania 🙂
Aneta Lechman
Może Ci się spodobać
Pokolenie .JPG na ulicy. Czy głos młodych zostanie wysłuchany?
